Związek na odległość

[Gwiazdeczka]

Gdybyś nie zaryzykowała, nie wiedziałabyś, co z tego wyjdzie... A tak spróbowałaś i teraz wiesz że było warto.

[Aneta]

Ano wiem. I dobrze mi z tym.

[Asia 85]

Moim zdaniem związek na odległość może przetrwać jeżeli się bardzo tego pragnie tak było z moim mężem studjował w moim mieście na weekendy poznaliśmy się na dyskotece świetnie się rozumieliśmy mieliśmy te same problemy życiowe z byłymi. Po szkole wracał zawsze do swego rodzinnero miasta w górach dzieliło nas 60 km. I dla mie zamieszkał w moim mieście wynajmował tam znalazł prace ledwo mu wystaqrczało na życie to co zarobiłn w markiecie poszło na opłaty mieszkania czasami jadł suchy chleb,bez obiadu ale mimo wszystko był ciąle uśmiechnięty bo był blisko mie.Rodzice mówili wracaj to nie ma sensu ale on był uparty chciał pozostać ze mną.Gdy jeżdził raz na miesiąc do domu by odwiedzić rodziców zawsze brał mie z sobą jak nie chciałam jechać bo zdażyło się miałam zły dzień to był bardzo smutny i nie bawił się w swoim mieście be zemnie tylko dzwonił co robię.Telefony były dość często i długie rozmowy czsami mie nóżyły.Mówił mi że przy mie czuje się wspaniale i jeszcze nikogo tak bardzo nie kochał

[Gwiazdeczka]

U mnie taka sytuacja byłaby niemożliwa . Jak poznałam swojego M. to on już u siebie studiował (był chyba na 4 roku) ja na drugim roku w zupełnie innym mieście i dzieliło (w sumie ciągle dzieli) 500 km. Ale pomimo tego już jesteśmy ze sobą dwa lata

[sylwuś]

powiedzmy szczeze..nie ma reguly na to czy zwiazek przetrwa taka próbe czy nie... wazne jest czy bedac jeszcze razem dobrze sie dogadywali..nie kłócil .. czy laczylo i laczy oczywiscie naprawde szczere uczucie.. jesli im na sobie zalezy to takie rozstanie ich tylko wzmocni... moj chlopak tez wyjechal na 3 miesiace i jak na razie to wlasnie czuje.. chociaz jestesmy tak daleko od siebie mam wrazenie ze sie bardzo zblizylismy.. a to jest nasze motto


"ROZSTANIA Są GORZKIE..ALE POWRORY SłODSZE NIż MIóD"

[janka]

Mój przypadek jest romantyczny. Mojego drugiego męża poznałam 22 lat temu. Byłam jeszcze zamężna i "ciut młodsza" .Ale jego obraz utkwił mi dobrze w podświadomości.

Jak się potem okazało ja również utkwiłam w podświadomości u mojego W.

Spotkałam jego jak już byłam wdową i coś między nami zaiskrzyło Spotkałam jego 02/01/2003

Z przyczyn nie od nas zalężnych( ja mieszkałam 200km i miałam jeszcze pracę) nie mogliśmy się spotykać. Były telefony , Pikacze ,SMS,.spotykaliśmy się co 2 m-ce . Tak przetrwaliśmy do ślubu 24/06/2006

Nie znaliśmy się dobrze ,ale jestem cały czas w moim W . On też darzy mnie głębokim uczucie. Tak więc Miłość przenosi Góry jak tylko obie strony chcą tego i patrzą w tym samym kierunku.

[Zuzka]

Janka piekne to No i tyle czasu na siebie czekaliscie

[ola-2004]

dla mnie nie ma związku na odległość. Albo się z kimś jest fizycznie albo nie! Nie da się z kimś byc na dłużej przez telefon, bo to wszystko psuje. potem są kłótnie , oskarżenia itp

Poprostu sie nie da.

[Gwiazdeczka]

Jak ktoś już powiedział na tym forum, ile osób tyle zdań na ten temat. Ja jednak upieram się przy tym, że coś takiego możliwe...

[madzia]

Wszystko zależy od ludzi.

[sanka]

Od pół roku jestem w zwiazku na odległosć,mój maż wyjechał do pracy za granicą, w tym cazie widzielismy się przez tydzien. Strasznie za sobą tęsknimy,odzywają się w nas uczucia które rzadko były okazywane gdy byliśmy razem (nasz staż małżenski to 9 lat).Wierzę ze nam się uda pokonać wszelkie trudności,wierzę bo muszę wierzyc inaczej bym sie załamała.

[mishi]

Ja jestem w trakcie rozwodu. Mieszkaliśmy z byłym mężem 350 km od siebie. Po 3 latach znajomosci na odległosć i 8 miesiącach znajomości w tym samym mieście (on przeprowadził się do mojego miasta) pobraliśmy się. Teraz się rozwodzimy. Nie wiem, czy to był błąd czy nie, bo mamy cudowną córeczkę, a zatem nie mogę myśleć o tym w takich kategoriach. Wytrwaliśmy 7 lat, od 9 miesięcy nie mieszkamy razem. Moi rodzice byli bardzo przeciwni naszemu związkowi, jak go zaakceptowali, to powiedzieli, jak się tak bardzo kochacie to bierzcie ślub. No a ja naiwna, młoda i zakochana poszłam na to. Bardzo tego chciałam, chociaż z perspektywy czasu widzę, że mnie zależało bardzo, żeby oni go zaakceptowali, żebyśmy mogli się legalnie z ich zgodą i akceptacją po prostu spotykać, a nie ślub od razu. No ale nic, nie szukam winnych bo takich nie ma, to była moja decyzja, koniec kropka.

Teraz mam przyjaciela, mieszkamy od siebie 400 km. Widujemy się średnio raz na miesiąc. Czy coś z tego będzie czas pokaże.

Myślę, że nie ma reguły - jeżeli chodzi o związki na odległosć. Napewno nie wyobrażam sobie, żeby mój meżczyzna pracował gdzieś daleko od domu przez kilka lat i widywać go raz na miesiac, lub kilka miesięcy.
Jak będę po rozwodzie, a z przyjacielem będzie nam się dobrze układało, to może zamieszkamy razem i wtedy spróbujemy prawdziwego życia.

Wydaje mi się, że na odległosć można - byle nie za długo. I zanim się podejmie decyzje matrymonialne powinno się spróbować razem pomieszkać bez ślubu.

[sweetgeneration]

Czy jestem w podobnej sytuacji, moze tak ale nie dokonca....Poznałam sie z moim S na studiach, on jest z lublina ja z łomzy a studiowalism w bialej podlaskiej. Przez dwa lata widywalismy sie bo oboje studiowalismy dziennie,najgorsze byly wakacje, swieta, pierwszego sylwestra spedzilismy oddzielnie, urodziny - czasem samotne(tak jak i moje w tym roku),ale jakos to bylo, w listopadzie minie 3 rok jak jestesmy razem, teraz widujemy sie co tydzien lub dwa (jesli czas nam na to pozwala). Ja dostalam prace i w soboty bede miala teraz szkole, choc przeprowdzilam sie do wawy i S ma do mnie lepsze polacznie i tylko 150km nie 270. czas nam pokaze , narazie nie chce o tym myslec, ale wierze ze sobie poradzimy. jak S skonczy prace w czerwcu (tzn skonczy mu sie umowa) sprobuje go ściagnac do wawy i tu ulorzymy sobie zycie

[gieniusia]

Mój T. twierdzi, że ja od początku związek działa na odległość to jest łatwiej. Ja sobie nie umiem wyobrazić bycia z kimś na odległość. Może dlatego, że dla mnie związek to codzienne spotykanie się, bliskość i bycie razem w każdej sytuacji. Ale nie mam do końca tak różowo, bo T. jest z Krakowa, a ja z Łodzi. i siłą rzeczy zdarzają się nam rozstania na krótkie okresy.
Jednak podziwiam pary, które są ze sobą na odległość, jest im dobrze i kochają się. Bo podobno miłość rośnie im się jest dalej od siebie.

[mamba]

Podobnie do niektórych forumowiczek, również nie potrafiłam sobie wyobrazić związku na odległość. Podjęcie takiego wyzwania to ogromne poświęcenie, ale jeśli jest miłość, silna więź i obopólna chęć utrzymania związku to jest możliwe. Mam także wrażenie, że takie pary, a co za tym idzie także i mój związek są silniejsze dzięki temu doświadczeniu. Ja przynajmniej mam takie poczucie, że skoro taką barierę jestem w stanie przejść, taką trudność przezwyciężyć, to inne problemy też będzie łatwiej mi pokonać. Jestem z moim mężczyzną rok i 8 miesięcy. W ty roku mieliśmy szansę spędzić ze sobą calutkie wakacje. Oboje chcieliśmy zobaczyć, jak to jest być ze sobą codziennie przez 24 h/ dobę, czy jesteśmy w stanie żyć ze sobą. I wiecie co? To było niesamowite, zero kłótni, zero sprzeczek! Owszem jakies tam drobne nieporozumienia były, ale zawsze staramy się je szybko rozwiązywać i rozmawiać o nich, żeby nie było spraw niewyjaśnionych. Teraz wiemy, powiem więcej, chcemy razem zamieszkać. Miałam przeprowadzić się do Niego już teraz na dniach, ale mój tata poważnie zachorował i postanowiłam, że rok jeszcze będę w domu, a potem zamieszkam z moim M.

pozdrawiam:)